မာယာလူမ်ဳိးတို႔၏ ဒ႑ာရီေျမေအာက္ကမၻာသို႔ သြားေရာက္ျခင္း

ကေလာင္-ကိုေအာင္
ဘလိဇ္ႏိုင္ငံ၏ သစ္ေတာမ်ားဖံုးလႊမ္းေနေသာ ကုန္းျမင့္ေဒသတြင္ဗဟိုအေမရိက၏ ႀကီးမားအက်ယ္ျပန္႔
ဆံုး လိႈဏ္ဂူအဖြဲ႕အစည္းတည္ရွိသည္။ ယင္းလိႈဏ္ဂူအဆံုးမ်ား ပါ၀င္လ်က္ရွိ သည္။ ဃ့ငဆကငဘကအ ျမစ္ေရတိုက္စားမႈေၾကာင့္ ထံုးေက်ာက္ေတာင္မ်ားေဖာက္ထြင္းခံရသလို ျဖစ္သြားၿပီး
လိႈဏ္ဂူမ်ားအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းလာခဲ့ရာ ဂူေအာင္းသတ္ၱ၀ါအမ်ဳိးမ်ဳိးအတြက္ဘံုဌာနတစ္ခုသဖြယ္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။
ဒ႑ာရီပံုျပင္မ်ား၏အဆိုအရ
ဃ့ငဆကငဘကူ လိႈဏ္ဂူအဖြဲ႕အစည္းသည္
မာယာဒ႑ာရီတြင္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္
ေနရာ ဌငဘေူဘေ (ဏူေခန သ္ ၤနေမ)
သို႔မဟုတ္ မာယာေသမင္းနတ္ဘုရား
မ်ားႏွင့္ တပည့္မ်ားႀကီးစိုးသည့္ေနရာ
ျဖစ္ခဲ့သည္ဆို၏။ ထို႔ျပင္ ေသဆံုးျခင္းႏွင့္
ဆက္စပ္သည့္ကိစ္ၥမ်ားကို ေျဖရွင္းေပး
သည့္ ကမ္ၻာေျမမ်က္ႏွာျပင္ေအာက္
တရားခံု႐ံုးတစ္ခုလည္းျဖစ္ၿပီး၊ တန္ခိုး
ႀကီးနတ္ဘုရား(၁၂)ပါးက ဌငဘေူဘေ
အရွင္သခင္မ်ားအျဖစ္ အုပ္စိုးေနခဲ့ၾက
ေၾကာင္း သိရသည္။ ယင္းနတ္ဘုရား
မ်ားကို ံကည-ဃောန ႏွင့္ ဠကခကဘ-ဃောန
ဆိုသည့္ မာယာေသမင္းနတ္ဘုရား
ႏွစ္ပါးက အုပ္ခ်ဳပ္၍ က်န္နတ္ဘုရား ၁၀
ပါးမွာ နတ္မိစ္ၦာမ်ားျဖစ္သည္။ ယင္း
နတ္မိစ္ၦာမ်ားသည္ လူသားမ်ားကို
နာမက်န္းျဖစ္ေစျခင္း၊ အစာငတ္မြတ္
ေခါင္းပါးေစျခင္း၊ ေသဆံုးျခင္းကဲ့သို႔
ဆင္းရဲဒုက္ၡအမ်ဳိးမ်ဳိးစီမံေပးေနၾကသူ
မ်ားျဖစ္သည္။
ေသဆံုးၿပီးေနာက္ ၀ိၪဥ္ဘ၀
ေရာက္သြားစဥ္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္
သူမ်ားဆိုပါက အဆိပ္ရွိကင္းၿမီး
ေကာက္မ်ား ျပည့္ႏွက္ေနသည့္ျမစ္
တစ္စင္း၊ က်ားႀကီးမ်ားရွိသည့္ အိမ္
တစ္လံုးကဲ့သို႔ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေနရာ
မ်ားသို႔ သြားေရာက္ၾကရသလို ဓားသြား
မ်ားမျပတ္လည္ပတ္ေနေသာ ေဘာလံုး
မ်ားျဖင့္လည္း အိမ္းတစ္ခုေဆာ့ကစား
ရသည္။ ယင္းေျမေအာက္နတ္မိစ္ၦာ
မ်ား အလြန္လိမ္ၼာပါးနပ္လြန္းသျဖင့္
သူတို႔ကို လံုး၀တိုက္ခိုက္ေခ်မႈန္းႏိုင္စြမ္း
မရွိၾကေခ်။ သို႔ေသာ္ မာယာလူမ်ဳိးတို႔၏
ဒ႑ာရီတြင္ သူရဲေကာင္းအမႊာညီ
အစ္ကိုႏွစ္ဦး (ံနမသ ႊတငည်) က ဌငဘေူဘေ ၏ အလြန္ခက္ခဲသည့္ အတား
အဆီးမ်ားကိုေက်ာ္ျဖတ္ကာ သူတို႔ဖခင္
ေသဆံုးခဲ့မႈအတြက္ လက္စားေခ်ႏိုင္ခဲ့
သည္။ ယင္းေနာက္တြင္ ဌငဘေူဘေ ၏
ၿခိမ္းေျခာက္မႈ တန္ခိုးအရွိန္အေစာ္မ်ား
ေမွးမွိန္ေလ်ာ့ပါးသြားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္
မာယာလူမ်ဳိးတို႔မွာ ယင္းနတ္ဘုရားမ်ား
ေက်နပ္ေစရန္အတြက္ အသက္ေသြး
မ်ားျဖင့္ ယစ္ပူေဇာ္မႈမ်ား ဆက္လက္
ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကၿပီး အမ်ားမၾကာမီ မာယာ
ယဥ္ေက်းမႈ တဟုန္ထိုးဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္
လာခဲ့သည္။

မာယာယဥ္ေက်းမႈ ပ်က္သုန္းျခင္း
မာယာယဥ္ေက်းမႈသည္ ေအဒီ
၂၅၀ ခန္႔တြင္ စတင္ဖြံ႔ၿဖိဳးလာခဲ့ၿပီး ေရွး
ေဟာင္းသုေတသနပညာရွင္မ်ားက
မာယာတို႔ႀကီးစိုးသည့္ ေခတ္ကို
ဃူေ််ငခ ဏနမငသိ သ္ ၾေပေည (မာယာ
ဂႏ္ၲ၀င္ေခတ္)ဟုေခၚေ၀ၚသမုတ္ၾက
သည္။ မာယာယဥ္ေက်းမႈအတြက္
အထိတ္ေရာက္ခဲ့စဥ္ကာလက မာယာ
လူမ်ဳိးတို႔ေနထိုင္ရာ ၿမိဳ႕ေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္
ရွိခဲ့ၿပီး ၿမိဳ႕တစ္မ်ဳိးစီတြင္ လူဦးေရ ၅၀၀၀-
၅၀ယ၀၀၀ အၾကားရွိခဲ့သည္ဆို၏။ ယင္း
ၿမိဳ႕မ်ားအနက္ ႊငုေူယ ႕ေထေခအကာယ
ဃသစောယ ႀသညောစေုယ ီသ် ဏငူေ်ယ
ဃေူေုာကူယ ဏေူနညဆကန ႏွင့္ ၽြငသ ႀန
ၿမိဳ႕မ်ားသည္ အစည္ကားဆံုးႏွင့္ အေရး
ပါဆံုးၿမိဳ႕မ်ားျဖစ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဘယ္
အရာမွမၿမဲသည့္သခၤါရအနိစ္ၥတရားကို
မာယာတို႔လည္း အံမတုႏိုင္ခဲ့ေခ်။
ဃူေ််ငခ ဏနမငသိ ေခတ္ေႏွာင္းပိုင္း
ေအဒီ ၉၀၀ ၀န္းက်င္တြင္ လိႈဏ္ဂူမ်ား၌
ယဇ္ပူေဇာ္မႈဓေလ့ သိသိသာသာ ျမင့္
မားလာစဥ္ မိုးေခါင္ေရရွားမႈ သဘာ၀
ကပ္ေဘး ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္က်
ေရာက္ေလေတာ့သည္။ မိုးေခါင္ေရရွား
မႈ ကို ကာလတို ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရျခင္းမဟုတ္။
ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ ၾကာျမင္ခဲ့သျဖင့္ စိုက္
ပ်ဳိးေရးအေျခခံသည့္ မာယာစီးပြားေရး
ပထမဆံုးပ်က္စီးၿပီး၊ ထိုမွတဖန္ လူမႈ
ေရး၊ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ ယိုင္လဲၿပိဳကြဲလာခဲ့
သည္။ တစ္ခ်ိန္က ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားခဲ့
သည့္ ၿမိဳ႕ရြာမ်ားမွ ေဒသခံမ်ားမွာလည္း
ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာေဒသမ်ားသို႔ အစု
လိုက္အၿပံဳလိုက္ ေရြ႕ေျပာင္းၾကသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ မာယာယဥ္ေက်းမႈသည္
သဘာ၀ေဘးအႏ္ၲရာယ္ကပ္ေဘး
ေၾကာင့္ ပ်က္သုန္းသြားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း
မွတ္ယူႏိုင္ေပသည္။
မာယာလူမ်ဳိးတို႔၏ အႀကီးအကဲ
အယူသီးခရစ္ယာန္ဘုန္းႀကီးမ်ားမွာ
ဒ႑ာရီပံုျပင္ထဲက မင္းသားမ်ားသဖြယ္
ျဖစ္သည့္ ေျမေအာက္နတ္ဘုရားမ်ား
အေပၚ ယံုၾကည္မႈလြန္ကဲသထက္လြန္
ကဲၿပီး မာယာယဥ္ေက်းမႈပ်က္သုန္းျခင္း
ကို ကာကြယ္ႏိုင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းမႈအျဖစ္
အရပ္သားမ်ားျဖင့္ အသက္ေဘးမွ
႐ုန္းထြက္ႏိုင္ရန္အတြက္ က်န္မာယာ
မ်ဳိးႏြယ္စုမ်ား တစ္နယ္တစ္ေက်းသို႔
ထြက္ေျပးခဲ့ၾကၿပီး၊ သူတို႔ေနထိုင္ခဲ့ရာ
ၿမိဳ႕ပ်က္မ်ားႏွင့္ ယဇ္ပူေဇာ္ခဲ့ၾကသည့္
လိႈဏ္ဂူမ်ားသည္လည္း သစ္ပင္ၿခံဳႏြယ္
မ်ား ပိတ္ဖံုးကာ ႏွစ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ
တိမ္ျမႇဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ေနခဲ့ေတာ့သည္။

ေရွးေဟာင္းေျမေအာက္ကမ္ၻာ၌
ေခတ္သစ္စူးစမ္းေလ့လာသူမ်ား
မာယာလူမ်ဳိးတို႔၏ ေျမေအာက္
ကမ္ၻာသို႔သြားရာ ေရွးေခတ္လမ္း
ေၾကာင္းကို ေရွးေဟာင္းသုေတသန
ပညာရွင္မ်ားက ၂၀ ရာစုေႏွာင္းပိုင္း
တြင္ ျပန္လည္ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့သည္။
တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ မာယာလူမ်ဳိး
တို႔၏ အေကာင္းပကတိအတိုင္းရွိေန
ေသးေသာ အိုးခြက္၊ ပန္းကန္အစရွိ
အသံုးအေဆာင္ပစ္ၥည္းမ်ားကို ရွာေတြ႕
ခဲ့ၿပီး၊ ယခုအခါ ဘလိဇ္ႏိုင္ငံ အေနာက္
ဖက္၌ မာယာလူမ်ဳိးတို႔ အခမ္းအနားမ်ား
ျပဳလုပ္ခဲ့ရာ ေနရာမ်ားစြာကို ခရီးသြား
မ်ား လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားေရာက္
ေလ့လာႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ စြန္႔စား
ခရီးသြားမ်ားမွာလည္း ေရွးေခတ္
လိႈဏ္ဂူမ်ားသို႔ လိုင္စင္ရဧည့္လမ္းဩန္
တစ္ဦးႏွင့္အတူ သြားေရာက္ၿပီး မာယာ
လူမ်ဳိးတို႔၏ အသံုးအေဆာင္ပစ္ၥည္းမ်ား
ကို စူးစမ္းေလ့လာႏိုင္ေပသည္။
ႊေစငမ ၾသကညအေငည ၽြန်နမလန
သစ္ေတာႀကိဳး၀ိုင္းအတြင္း ွေည ႈါညေခငသ ေဒသအေရွ႕ဖက္၌တည္ရွိေသာ
ဗခအကည ႊကညငခ့ငူ ၾကုညေူ (ဗႊၾ)
လိႈဏ္ဂူသည္ စြန္႔စားခရီးသြားမ်ား
အတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားစရာ အေကာင္း
ဆံုးေနရာျဖစ္သည္။ အလြန္႐ႈပ္ေထြး
သည့္ လိႈဏ္ဂူမ်ားကို ထိုလိႈဏ္ဂူ၌ ေတြ႕ရ
မည္ျဖစ္သည္။ ဗႊၾ လိႈဏ္ဂူသည္
ဘလိဇ္အေနာက္ဖက္ရွိ အထင္ရွားဆံုး
မာယာသခ်ဳႋင္းေျမမ်ားအနက္ တစ္ခုျဖစ္
ၿပီး၊ လူအ႐ိုးစုမ်ား၊ ေႂကြထည္၊ ေျမထည္
ပစ္ၥည္းမ်ား ေတြ႔ႏိုင္သျဖင့္ မာယာေရွး
ေဟာင္းယဥ္ေက်းမႈနယ္ေျမတစ္ခု
အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားသည္။
ဆယ္ေက်ာ္သက္မိန္းကေလးတစ္ဦး၏
အ႐ိုးစု အပါအ၀င္ က်န္အ႐ိုးစုမ်ားသည္
ယစ္ပူေဇာ္ခံခဲ့ရသူမ်ား ျဖစ္ဟု ယူဆႏိုင္
ေပသည္။  ယင္းအ႐ိုးစုမ်ားအနီး ခဲ့ၾက
ဟန္တူၿပီး၊ ဒဒၾသညုနပ ဏသအဓ အမည္ရ
အိုးတစ္လံုးမွာ ဗဟိုအေမရိကတြင္
ေတြ႔ရွိခဲ့သည့္ မာယာလူမ်ဳိးတို႔၏
ေျမအိုးေလးလံုးအနက္ တစ္လံုးျဖစ္
သည္။ ဂူ၏အေပၚဖက္လမ္းေၾကာင္း
မ်ားတြင္ လိႈဏ္ဂူနံရံမ်ားကို တိရိစ္ၦာန္
႐ုပ္ပံုမ်ား ေရးဆြဲတန္ဆာထားၿပီး ယုတ္စြ
အဆံုး ယဇ္ပလ္ႅင္မ်ားကိုပင္ ဖန္တီးထား
ၾကသည္။
လိႈဏ္ဂူ၀င္ေပါက္၀သို႔ ေရာက္ရွိ
ရန္ ၾကည္လင္နက္႐ိႈင္းသည့္ ေရကန္
တစ္ခုကို မျဖစ္မေနကူးခတ္သြားရ
သည္။ ထိုမွတဖန္ (၃)မိုင္ လမ္းေလွ်ာက္
သြားလွ်င္ ရင္ဘတ္ေလာင္နက္သည့္
ေရျပင္၊ အေမွာင္ပိတ္ဖံုးေနသည့္ၾကားမွ
ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ေဆာင္မ်ား ထံုး
ေက်ာက္နံရံမ်ားၾကား က်ဥ္းေျမာင္း
သည့္ လမ္းကေလးမ်ားအစရွိ ေျမ
ေအာက္အတားအဆီးမ်ားကို တစ္ခုၿပီး
တစ္ခု ျဖတ္ေက်ာ္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။
ဗႊၾ လိႈဏ္ဂူ၏ အေမွာင္ဆံုးေနရာတြင္
ေက်ာက္စက္ပန္းဆြဲမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္
ေနသည့္ ေျမေအာက္အခန္းမ်ား၊ မေရ
မတြက္ႏိုင္ေသာ ေႂကြထည္၊ ေျမထည္
အပိုင္းအစမ်ား၊ အိုးခြက္ပန္ကန္အက်ဳိး
အပဲ့မ်ား (အထဲမွ ၀ိၪဥ္လြတ္ေျမာက္
ရန္ ႐ိုက္ခြဲပစ္ရသည့္ ယဇ္ပူေဇာ္အိုးမ်ား
ျဖစ္ေၾကာင္း မာယာလူမ်ဳိးတို႔ ယံုၾကည္ခဲ့
ၾက)ယဇ္ပူေဇာ္ခဲ့ၾကသည့္ ယဇ္ပလ္ႅင္
မ်ား (မာယာဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားသည္
သူတို႔၏လွ်ာႏွင့္ ေယာက္်ားအဂၤါထိပ္
အေရျပားကို ေဖာက္ထြင္းၿပီး ထြက္လာ
သည့္ ေသြးမ်ားျဖင့္ ယဇ္ပူေဇာ္ခဲ့ၾက
သည္)ကို ေတြ႕ရွိႏိုင္သည္။ စြန္႔စားမႈ
စိတ္လႈပ္ရွားစရာအေကာင္းဆံုးအခ်ိန္
သည္ ယဇ္ပူေဇာ္ခံခဲ့ရသူမ်ား၏ အ႐ိုး
မ်ားအား မ်က္၀ါးထင္ထင္ေတြ႔ျမင္ရ
သည့္အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ လိႈဏ္ဂူအရွည္
မွာ သံုးမိုင္ခန္႔ရွိၿပီး ႏွစ္မိုင္ခန္႔ရွည္သည့္
ျမစ္ေၾကာင္းတစ္ခုလည္းပါရွိသည္။
ယင္းျမစ္ထဲတြင္ ေရခ်ဳိဂဏန္းမ်ား၊ ငါးခူ
ငါးတန္ႏွင့္ တျခားအပူပိုင္းေဒသငါးမ်ား
က်က္စားလ်က္ရွိသည္။  ထို႔ျပင္ လင္းႏို႔
မ်ားကိုလည္း လိႈဏ္ဂူထဲ၌ ေတြ႕ရသည္။
ွေည ႈါညေခငသ အနီး တည္ရွိသည့္
ႀေမအသည ဃမနနု လိႈဏ္ဂူသည္လည္း
သြားေရာက္ေလ့လာရန္ စိတ္၀င္စား
စရာေကာင္းသည့္ လိႈဏ္ဂူတစ္လံုးျဖစ္
သည္။
ဗႊၾ ႏွင့္ ႀေမအသည ဃမနနု လိႈဏ္ဂူ
မ်ားသို႔ ႀနူငဖန ၿေအကမန ႊမေလနူယ ဏေခဖ
ႊသကမ် အစရွိ ေဒသတြင္း ခရီးသြား
ကုမ္ၸဏီမ်ားက ခရီးစဥ္မ်ား စီစဥ္ေပး
လ်က္ရွိသည္။